กอริลลา สัตว์ที่เกิดและโตในสวนสัตว์ แต่มีดราม่าอยากปล่อยสู่ธรรมชาติ

กอริลลาถูกนำเข้ามาจากประเทศเยอรมนี ในปี พ.ศ.2526 ชื่อบวาน่า เป็นเพศผู้หลังเงิน อายุ 20 ปี ตัวที่สองชื่อ บัวน้อย เป็นเพศเมียตัวสุดท้ายของประเทศไทย ปัจจุบันอายุราวๆ 38 ปี ความตั้งใจแรกคือต้องการให้ทั้งสองเป็นคู่กัน แต่เนื่องจากมีอายุที่ต่างกันมากทำให้ทั้งสองไม่คลิกกัน ต่อมา บวาน่าได้ตายจากไปในอายุกว่า 40 ปี หลังจากนั้นประเทศไทยจึงไม่ได้นำเข้ากอริลลาอีกเลย เนื่องจากได้เข้าร่วมอนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิดสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ หรือไซเตส (Cites) และสวนสัตว์อื่นๆ ก็ไม่สามารถนำเข้าได้จึงทำให้บัวน้อยเป็นกอริลลาตัวสุดท้ายของประเทศไทย

เมื่อปี พ.ศ.2557 เกิดกระแสจากกลุ่มคนรักสัตว์ที่มีต่อกอริลลาบัวน้อย ได้ยื่น 36,000 รายชื่อต่ออธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช เพื่อให้หาที่อยู่ใหม่ เกิดความสงสาร ดูเหมือนบัวน้อยไม่มีความสุข เกรงว่าจะไม่ได้รับการดูแลที่ดี อยู่ในสถานที่ไม่เหมาะสม ล่าสุดจากเฟซบุ๊กของ Saengduean Lek Chailert ได้โพสต์ข้อความเกี่ยวกับกรณีบัวน้อยไว้ว่า

อาทิตย์ที่ผ่านมาดิฉันได้มีโอกาสไปเยี่ยมบัวน้อย ลิงกอริลลา หนึ่งเดียวของประเทศไทย นี่คือสภาพของบัวน้อยในวันนี้ บัวน้อยเป็นกอริลล่าที่ส่งมาจากประเทศเยอรมันนีมาอยู่ที่สวนสัตว์เอกชนในประเทศไทยในปี 2535 ซึ่งในขณะนั้นเธอมีอายุเพียง สามขวบเท่านั้นและมาถึงในปีนี้เธอมีอายุได้ 38 ปีแล้ว ถ้าเป็นวงจรอายุตามธรรมชาติของกอริลลานั่นหมายถึงเธอย่างเข้าสู่วัยชรา บัวน้อยได้มาอยู่ที่นี่ได้สร้างความสุขความบันเทิงมากมาให้กับคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า เธอสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับเด็กๆ ซึ่งหลายคนอาจจะกลายเป็นผู้ใหญ่และมีครอบครัว ชีวิตได้เปลี่ยนแปลงขึ้นและนำลูกของตัวเองมาดูบัวน้อยอีกครั้ง หลายคนที่เคยตื่นเต้นและประทับใจที่ได้เห็นกอริลล่า แต่วันนี้พวกเขาอาจจะลืมบัวน้อยไปแล้ว วันนี้เธอยังอยู่ที่เดิม อยู่อย่างโดดเดี่ยวและห้องเดิมที่เธออยู่มาสามสิบห้าปีแล้วและเธอยังคงไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะได้มีโอกาสได้เห็นท้องฟ้าจริงๆสักครั้งก่อนตาย

กอริลลามีอายุโดยเฉลี่ย 35-40 ปี นั่นหมายถึงเธอก้าวเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิต ถ้าบัวน้อยพูดได้เธอคงจะพูดผ่านซี่กรงมาถามพวกเราว่า เธอจะได้มีคำหวังของคำว่าโอกาสบ้างไหม โอกาสในการได้ไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติสีเขียว ได้เห็นท้องฟ้า ดวงดาวและแสงอาทิตย์ เธอสร้างความสุขให้กับผู้คนมามากพอแล้ว เราพอจะช่วยกันหยิบยื่นโอกาสนี้ให้กับเธอได้ไหม โอกาสของบัวน้อยมาจากคำว่า เมตตาเท่านั้น บัวน้อยเหลือเวลาไม่มากแล้ว ได้โปรดปล่อยบัวน้อยไปอยู่พื้นที่สมควรและเหมาะสมกับกอริลลาเถอะค่ะ พร้อมแท็กถึง TOP Varawut - ท็อป วราวุธ ศิลปอาชา”

จากกรณีดังกล่าวเพื่อไม่ให้ทุกคนคิดไปเองไกลกว่านี้ เรามาดูข้อเท็จจริงในเรื่องนี้กัน

          -กอริลลาเป็นสัตว์เลี้ยงยาก เราได้รับการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญแถบยุโรปช่วยออกแบบสถานที่เลี้ยง ควบคุมอุณหภูมิ ทำกรงสองชั้นเพื่อป้องกันโรคและเสียงรบกวน มีโดมกระจกเพื่อเปิดรับแสง และพื้นซีเมนต์ระบบปิด มีการทำความสะอาดฆ่าเชื้อทุกวัน เช้าและเย็น หากปล่อยให้เลี้ยงในธรรมชาติ ด้วยลักษณะพื้นดินในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีเชื้อโรค เชื้อแบคทีเรีย ที่เรียกว่า โรคเมลิออยด์ หรือ โรคเมลิออยโดซิส (Melioidosis) หรือ โรคไข้ดิน ฯลฯ ซึ่งอาจจะส่งผลให้ลิงต่างถิ่นอย่างกอริลลาบัวน้อย ที่ไม่มีภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติ อาจจะเกินอันตรายแก่ชีวิตได้

-ให้ทานอาหารที่มีคุณภาพ มีการคุมอาหารในช่วงที่บัวน้อยอ้วนขึ้น พร้อมมื้อพิเศษที่ให้บัวน้อยได้เล่นอย่างสนุกสนานอย่าง ใบฝรั่ง ใบตอง กระถิน ซึ่งนอกจากจะเคี้ยวเล่นแล้ว นำไปฉีกลากเล่นได้อีกด้วย

-สร้างกิจกรรมให้บัวน้อยสนุกสนาน เช่น นำอาหารซ่อนตามที่ต่างๆ เพื่อให้บัวน้อยได้ใช้ทักษะความพยายามและสนุกไปกับหาอาหาร

-หากเจ็บไข้ ป่วย มีสัตวแพทย์ดูแลอย่างใกล้ชิด

การที่กลุ่มผู้เรียกร้องต้องการให้บัวน้อยย้ายถิ่นคงต้องคิดให้ถี่ถ้วน นอกจากเหตุผลที่กล่าวข้างต้นแล้วยังมีทั้งความเครียด ความรู้สึกจากบรรยากาศที่ไม่เหมือนเดิม ความปลอดภัยจากโรคต่างๆ อีกด้วย และหลายต่อหลายครั้งที่ผู้เยี่ยมชมเห็นบัวน้อยหน้าบึ้งตึงนั้น เป็นพฤติกรรมของสัตว์ตามปกติ ที่มีทั้งตื่นตัว สนุกสนาน พักผ่อน ไม่ต่างจะมนุษย์เราเลย เพราะฉะนั้นเราอย่าไปคิดแทนสัตว์ อยากให้กลับมามองว่าการที่เราได้กอริลลามาเลี้ยงในไทยนั้นโชคดี ได้เปิดโอกาสให้คนไทยได้เห็นและสัมผัสอย่างใกล้ชิด ปลูกฝังให้เด็กๆ มีใจรักสัตว์ ช่วยให้จิตใจอ่อนโยนจากการให้อาหารสัตว์ รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ สุดท้ายแล้วอย่าเอนเอียงตามกระแสนิยม และการรู้ไม่จริง เพราะนี้เป็นตัวชี้วัดว่าคุณรักสัตว์จริงๆ หรือเป็นแค่นักอนุรักษ์ออนไลน์เท่านั้น