หนุ่มป่วยหมอนรองกระดูก ตระเวนหาหมอเกือบ 10 ปี สุดท้ายจบที่เตียง hang up!!

     สมาชิกเว็บไซต์พันทิปที่ใช้ชื่อ สมาชิกหมายเลข 1172130 ได้ออกมาโพสต์แชร์ประสบการณ์เรื่องโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ซึ่งเจ้าตัวได้ตระเวนหาหมอนานเกือบ 10 ปี แต่ก็ไม่หาย ทำให้ลองศึกษาด้วยตนเอง จนได้รู้จักกับเตียง เตียง hang up และอาการก็ดีขึ้น ซึ่งจากโพสต์นั้นได้ระบุว่า 

ประสบการณ์กับโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทของผม ผมมั่นใจว่ามันจะเป็นประโยชน์กับใครหลายๆ คน 

จะมาแชร์และเล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้ฟังครับ ต้องเกริ่นก่อนว่าผมไม่ใช่หมอ ผมเป็นคนชอบขับรถยนต์เที่ยวทางไกล ชอบขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวไกลๆ ชนิดแบบ กทม - เชียงใหม่ ไรงี้ด้วยรถยนหรือมอเตอร์ไซค์ แบบรวดเดียวถึง

      1 เมื่อต้นปี 53 ผมล้มในขณะที่เมา คือเดินขึ้นบันไดขั้นสั้นๆ แล้วล้ม ก้นคงกระแทกลงพื้นไป พอตื่นเช้าขึ้นมาเรารู้สึกปวดตรงตาตุ่ม ก็คิดว่ามันคงเป็นเท้าพลิก
เพราะไม่เคยมีความรู้เกี่ยวกับโรคแบบนี้มาก่อน ในยุคนั้นสื่อโซเชี่ยลยังไม่แพร่หลายแบบนี้ การหาความรู้ก็ไม่ง่ายแบบนี้ ผมก็ไปหาหมอปกติ หมอเอ็กซเรย์ดูให้ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ แต่ทำไมตรงตาตุ่มมันปวดและช้ำ หมอให้ยาแก้ปวดและแก้อักเสบมากิน ผมก็ทำตามหมอทุกอย่างปรากฎว่ามันไม่ได้จะหายเจ็บเลย

     2 อาการที่เป็นมันยังไม่ได้มีผลต่อการใช้ีวิตประจำวัน แล้วผมก็ไม่ได้ไปหาหมออีก เพราะตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เคยป่วยเป็นโรคอะไรเลย จึงไม่มีประสบการณ์ในการไปโรงพยาบาล  พอเวลาผ่านมาถึงปลายปี 53 ผมก็ไม่ได้ไปรักษาเพราะคิดว่ามันคงเป็นที่กล้ามเนื้อคงไม่มีอะไรมาก จนถึงวันหนึ่ง น้องที่ทำงานก็ทักผมว่า ไปเตะบอลมาขาเลยเจ็บเหรอ ผมก็รู้ได้ทันทีว่า ที่ผ่านมาผมเจ็บแต่มันทนได้แต่เราพยายามเก็บอาการไม่ให้คนอื่นดูออกว่าเราเจ็บ วันนั้นผมเริ่มคิดแล้วว่าเราต้องมีไรผิดปกติแน่ๆ กับอาการที่เราทนปวดมาตั้งนาน

     3 จากนั้นผมตระเวณหาหมอนวด คลายกล้ามเนื้อ ไปตระเวนมาหมดก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองหายเจ็บซักที แต่อาการปวดมันยังไม่ส่งผลต่อการใช้ชีวิตประจำวัน
แต่ตอนนั้นคือวิ่งไม่ได้แล้ว วิ่งได้แบบไม่เป็นท่าครับ วิ่งแบบเหมือนคนขาเจ็บ

     4 เวลาผ่านมาถึงต้นปี 56 ผมก็ดันเกิดอุบัติเหตุรถชนซะนี่ แต่โชคดีไม่เป็นอะไร แต่ผมสันนิษฐานว่าการชนครั้งนั้นมันส่งผลต่อสะโพก เชิงกราน เราโดยตรง
ก็ยังใช้ชีวิตได้ปกติครับ แค่วิ่งไม่ได้ แต่ทำอย่างอื่นได้ปกติหมด จนมาปลายปี ผมก็ตัดสินใจไปหาหมอเพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงว่ามันคืออะไรกันแน่ ก็ได้ mri แล้วหมอก็อ่านผลให้ฟังว่าคุณเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท วันนั้นผมเพิ่งจะได้ยินคำนี้ หมอนรองกระดูกทับเส้น แล้วหมอก็ให้ไปทำกายภาพโดยใช้เครื่องช่วยต่างๆ ผมก็ไปทำอยู่ 2 ครั้ง แล้วผมก็ไม่ไปอีกเลย อาจจะด้วยผมเป็นคนดื้อเชื่อมั่นในตัวเอง เพราะไปทำแล้วทำไมมันไม่รู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

     5 หลังจากวันนั้นผมเริ่มหาข้อมูลจากในกูเกิ้ลว่ามันคืออะไรไอ้โรคนี้ อ่านข้อมูลต่างๆ แล้วมาเปรียบเทียบกับที่ตัวเองเป็น แต่ก็ไม่ได้ไปหาหมออีกเลย
ช่วงนั้นก็ตระเวนหาหมอนวดอีกครั้ง หมอไหนเก่งผมไปหมด หมอเทวดานั่นนี่ ที่ว่าเทพๆ ผมว่าผมไปเกือบหมดแล้ว แต่ไม่มีใครทำให้ผมหายได้ซักคนเดียวแล้วที่ไปนี่ไม่ใช่ไปแค่ครั้งเดียวนะครับ ไปซ้ำๆ ทุกๆ อาทิตย์ ซ้ำๆ แบบนี้ 6-7 ก็ไม่หายแล้วยังรู้สึกว่าอาการมันเป็นหนักขึ้นแฮะ เริ่มจะเดินขาลากขาเริ่มไม่มีแรง ขาลีบ เดินเป๋ แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงปี 60 

    6 ผมตัดสินใจหาหมออีกครั้งครั้งนี้จริงจังมากต้องรุ้ให้ได้ว่ามันเป็นอะไรกันแน่สาเหตุมันเกิดจากอะไร แต่สาเหตุอะผมรู้อยู่แล้วแหละว่ามันเป็นช่วง l4-s1
ผมเอาผล mri ไปให้หมอดู หมอบอกว่า อาการคุณมันเป็นหนักมากอยู่นะ แต่ทำไมผล mri มันเป็นแค่นิดเดียว คือดูผลแล้วไม่น่าจะเป็นหนักขนาดนี้ แสดงว่าปัญหามันน่าจะเกิดจากส่วนอื่น แต่หมอนรองก็เป็นส่วนประกอบด้วย แต่ไม่น่าจะทำให้มีอาการได้ขนาดนี้ หมอกระดูกเลยให้ผมไปตรวจกับหมอระบบประสาทอีกครั้งนึงเอาผลตัวนี้แหละ ไปให้หมอดูให้ หมอก็เช็คตรวจระบบประสาท ปรากฎว่าก็ปกติไม่ได้มีไรมาก หมอเลยให้ผม mri อีกครั้ง โดยครั้งนี้สแกนตั้งแต่คอลงมาจนถึงก้น 

     7 พอได้ผลมาแล้วก็เอาผลไปให้หมอดูอีก ปรากฎว่าก็มีหมอนรองปลิ้นนิดๆหน่อย แต่ไม่ได้มากจนถึงกับส่งผลให้เป็นแบบนี้ได้ ตอนนี้ผมเริ่มเบื่อแล้วกับการไปหาหมอ ถ้าให้พูดแบบตรงๆ เลยนะคือ ถ้าคุณไปหาหมอถูกคนก็ถือว่าคุณโชคดี ถ้าไปหาหมอที่ยังไม่เชี่ยวชาญมากพอ คุณก็จะไม่หายแล้วก็หมอก็ไม่ได้อธิบายอะไรให้ฟังมาก อาจจะมีคนไข้เยอะรอคิวกันยาว หมอถึงพูดอธิบายแปบๆ สั้น แล้วก็สั่งยา

    8 หลังจากนั้นมาผมไม่เคยไปหาหมออีกเลยไม่เคยไปปรึกษาไม่ไปโรงพยาบาล เพราะที่ผ่านมาผมไปหาหมอมาแล้ว ผมไม่หายซักที สิ่งที่ผมคิดคือ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่มีใครจะช่วยเราได้ดีเท่ากับตัวเราช่วยตัวเองเพราะมันเป็นร่างกายเรา ไม่ีใครมาใส่ใจเราเท่ากับเราใส่ใจตัวเราเอง เพราะเค้าไม่ได้มาเจ็บเหมือนเรา

     9 อาจจะด้วยผมจบวิศวมา วิศวะสอนให้คิดเป็นระบบ ผมถึงคิดว่าอาการเราที่เป็นเราจะต้องรู้สาเหตุมันว่าต้นตอมันเกิดจากอะไร แล้วเราจะหายได้ยังไง
ก่อนหน้านั้นหมอทางไสยศาสตรผมก็ไม่พลาดที่จะไปหา บางคนบอกผมโดนของ โน่นนี่นั่น ถามว่าเชื่อมั้ยผมเชื่อนะ แต่พอหมอรักษษแล้วทำไมผมไม่หายซักที

     10 มาถึงปลายปี 61 ผมศึกษาด้วยตัวเองอย่างจริงจัง หาอ่านจากกูเกิ้ล ดูรูปภาพ แล้วมาเปรียบเทียบกับตัวเองว่าเราเป็นอะไรกันแน่ แล้วทำยังไงเราถึงจะหายจากโรคนี้ได้ หลายคนเรียกโรคนี้ว่าโรคกรรมโรคเวร มีเจ้ากรรมนายเวรมาตามทวง แล้วผมก็วิเคราห์ว่าอาการผมนี่มันคงเกิดจากหมอนรองกระดูกปลิ้น

      พอมันปลินมันก็ไปกดทับ ทำให้เส้นประสาทไปสั่งการกล้ามเนื้อไม่เต็มที่ พอกล้ามเนื้อมันผิดปกติมันปวด มันก็จะหดเกร็ง พอมันเกร็งเลือดไปหล่อเลี้ยงไม่สะดวก เส้นประสาทไปสั่งการไม่ได้ มันก็ลีบสิทีนี้ แล้วมันก็พาลทำให้เสียไปหมดเลย เหมือนรถยนต์แหละ ถ้ามีอะไรที่เกี่ยวกับช่วงล่าง แล้วมันเสียแต่เรายังไม่เปลี่ยนไม่เอาไปซ่อมเราทนใช้ไปก่อน มันจะทำให้ยิ่งพังขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนอยู่ดี เข้าข่ายเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย

       11 แต่ร่างกายเรากับรถมันต่างกันตรงที่เราไม่มีอะไหล่เปลี่ยนนี่สิ แล้วผมก็ได้ซื้อเตียง hang up มาใช้ สองอาทิตย์แรกที่ผมใช้มันรู้สึกว่าขามันตึงมากๆๆๆ เราจะไหวมั้ยเนี่ย แต่ผมก็ใช้ไปเรื่อยๆ ทำทุกวัน ทำวันนึงหลายๆครั้ง วันๆนึงนะ เวลาที่ผมนอนห้อยหัวด้วยเตียงนี้ ผมว่ามากกว่า 2 ชั่วโมงต่อวัน 

     ครั้งละ 15 20 30 นาที แล้วแต่เราทำได้ แรกๆมันจะแปลกๆ หน่อย แต่ทำไปแล้วมันจะชินเอง

       12 ผมใช้เตียงนี้มา 3 เดือน แล้ว ไปถามคนที่ทำงานที่เค้าเคยเห็นสภาพเราแต่ก่อนว่ามันแตกต่างกันมั้ยทุกคนพูดหมดว่าดีขึ้น นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะทำต่อ แล้วผมจะสังเกตตัวเองทุกวัน ว่าเราดีขึ้นมากน้อยขนาดไหน สรุปได้เลยในเคสผมนะ อาการมันจะดีขึ้นทุกๆ 1-2 อาทิตย์ แบบเห็นความเปลี่ยนแปลงทีละนิดละหน่อย ง่ายๆ คือทำไปซักอาทิตย์นึง แล้วไปถามคนที่เคยเห็นเรา เค้าจะบอกว่าดีขึ้นทุกคน

      13 ผมยังไม่หยุดที่จะหาข้อมูลให้ตัวเองยังหาเรื่อยๆ แล้วก็มาถึงบางอ้อว่า อาการที่เราเป็นมานานแสนนานนี้ สาเหตุจริงๆ มันเกิดจากช่วงสะโพก หรือกระดูกเชิงกรานนี่เอง ง่ายๆ คือ จุดไหนที่มันเป็นข้อต่อ ที่ไม่เป็นชิ้นเดียวกันนั่นแหละ จุดพวกนั้นแหละที่ทำให้เราเป็นโรคนี้ ข้อต่อมีตรงไหนบ้าง

      มีหมอนรองกระดูกแหละหนึ่ง ต่อมาคือ กระดูกกระเบนเหน็บ แล้วมีกระดูกเชิงกรานมาเชื่อม เรียกว่า s.i.joint แล้วกระดูกเชิงกรานหรือสะโพก มันก็จะเชื่อมกับขาเรา เพราะงั้นมันจึงมีเบ้าเพื่อเอาไว้ใส่กระดูกขา เรียกว่าเบ้าสะโพก จุดเชื่อมหลักๆมันมีอยู่แค่นี้นะจากที่ผมอ่านๆ มา และวิเคราะห์ด้วยตัวเอง จุดเชื่อมที่ส่งผลเกี่ยวกับเอว สะโพก ส่งผลต่อการเดิน

      14 แล้วผมก็ได้รู้ข้อมูลเพิ่มอีกอันนึง อันนี้คือข้อมูลที่ตอบโจทย์มากที่สุดแล้วครับ อธิบายสาเหตุที่เป็นของคนเป็นโรคนี้ได้แบบกระจ่างเลยนะสำหรับผมนะ 

       ผมดูรูปนี้แล้วผมเข้าใจศาสตร์เรื่องการจัดกระดูกทันทีเลย นี่คือสาเหตุทั้งหมดทั้งมวลครับ ใครอยากรู้ว่ามันคืออะไรเป็นแบบไหน ลองไปหาข้อมูลอ่านในกูเกิ้ลกันเองเองนะครับ ผมไม่กล้าอธิบายเพราะผมไม่ใช่หมอ จริงๆ ถ้าครั้งแรกที่ผมไปหาหมอแล้วหมออธิบายให้ผมเข้าใจแบบที่ผมอธิบายมายืดยาว ผมมั่นใจว่าอาการผมคงไม่เป็นหนักขนาดนี้แน่นอน อยากฝากถึงหมอครับ อธิบายคนไข้ไปเถอะครับเพราะร่างกายมันไม่มีอะไหล่เปลี่ยนครับพลาดมาคือพิการทั้งชีวิตเลย ถ้าหมอแนะให้ผมใช้เตียง hang up ตั้งแต่แรก ผมว่าผมหายไปแล้วครับตอนนี้ ที่ผมพูดแบบนี้ได้ เพราะผมใช้เตียง hang up มา สามเดือนแล้วอาการผมดีขึ้น หมอแผนปัจจุบัน หมอนวด หมอจัดกระดูก หมอเทวดา หมอผี หมอยาสมุนไพร ไม่มีใครทำให้ผมหายได้เลยหรือแค่ทำให้รู้สึกว่าดีขึ้นก็ไม่มีเลย นี่ผมพูดด้วยความสัตย์จริงครับ แต่ทำไมเตียงมันถึงทำให้ผมเกือบจะหายได้

      สุดท้ายครับอยากจะบอกถึงคนที่เป็นโรคนี้ อย่าเพิ่งท้อแท้ในชีวิตนะ ทุกปัญหามีทางออก ขอแค่คุณตั้งสติ แล้วไตร่ตรองหาเหตุและผลมาประกอบ ใจเย็นๆ ทุกอย่างมันมีเหตุและผลไว้แก้กันได้ตลอดครับ เพราะถ้าร่างกายเรามัน balance มันก็จะกลับสู่สภาพเดิมของมันเองมันจะซ่อมตัวมันเองโดยอัตโนมัติ แต่ต้องอาศัยการออกกำลังกายในท่าที่ถูกต้อง การบริหาร ความมีวินัย ห้ามนั่งนานๆ ควรจะลุกขึ้นยืน เดิน ไม่ควรนั่นานๆ ติดๆ กันเป็นชั่วโมง
แล้วโรคนี้ต้องใช้เวลาครับ หลายๆ เดือน หรือเป็นปีๆ ครับ ตามอาการแต่ละคนที่เป็น

ขอบคุณครับที่ทนอ่านประสบการณ์ผม   

    สำหรับเรื่องนี้อาจจะมีประโยชน์สำหรับหลายๆท่าน ใครที่มีอาการปวดหลังเรื้อรัง หรือเป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ก็ลองทำตามด้วยนะคะ