ข้อคิดดีๆ ทำไมคู่แท้จึงเจอกันช้า สละเวลาอ่าน 1 นาทีแล้วจะเข้าใจชีวิต

คนเราไม่ได้เป็นนางเอกสำเร็จรูปแต่แรก แต่เป็นนางเอกด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวเองคนที่เกิดมาสวย รวย เก่งครบสูตร คุณเชื่อได้ว่าเธอจะต้องหลงตัว ไม่เห็นหัวใคร แต่คุณก็เชื่อได้เช่นกันว่าคนแบบนี้จะต้องประสบทุกข์ หาคู่ยาก และหากเหงามากพอ ก็ต้องเพียรทำทุกวิถีทางที่น่าเชื่อว่าจะได้เจอและอยู่คู่กับใครสักคน

เรื่องของเรื่องคือ ถ้าเลือกทางแห่งความดี พยายามใช้ความดีเป็นใบเบิกทางไปหาคนดี และเมื่อใช้ความฉลาดในการทำดีอย่างเต็มที่ ก็น่าเชื่อว่าในที่สุดเราจะกลายมาเป็นนางเอกเต็มขั้นได้

คู่บารมีจะถูกกระแสบุญหว่านล้อมให้หลงใหลติดใจกัน ทั้งในระดับหยาบ กลาง และละเอียดคือ

ระดับหยาบ หมายถึงความดึงดูดให้ปรารถนาในรสสัมผัสของกันและกันอย่างยิ่งยวด อาจหมายถึงการแตะต้องเพียงแผ่วไล่ไปจนถึงความอยากกอด อยากจูบ หรืออยากมีสัมพันธ์สวาท มันจะไม่ใช่แค่ความรู้สึกอยากได้กระหายหื่น แต่เป็นความรู้สึกตื่นเต็ม และพร้อมรับผิดชอบเยี่ยงเจ้าของเดิม ซึ่งต่างก็มีความสามารถครอบครองกันและกันอยู่แล้ว

ระดับกลาง หมายถึงความเต็มใจจะเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตอีกฝ่าย คือเต็มใจดูแลกัน และพร้อมจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของสังขารกันและกัน จนกว่าความตายจะมาพราก คนเราอยากได้ความอบอุ่นจากอะไรอย่างนี้แหละ ถึงเพียรหาคู่แท้ ไม่ใช่คู่นอน

ระดับละเอียด หมายถึงรู้สึกว่าร่าเริงบันเทิงใจที่จะได้ร่วมบุญร่วมกุศลเกินบรรยาย หากเคยทำบุญยิ่งใหญ่ร่วมกันมาหลายภพหลายชาติ แค่ครั้งแรกที่ใส่บาตรร่วมกันก็อาจบันดาลให้ตื้นตันเหมือนเห็นสวรรค์เลยทีเดียว ความปรารถนาจะทำอะไรดีๆร่วมกันนี้ ในกรณีส่วนใหญ่เป็นตัวชี้เลยว่าใช่คู่บุญแน่

หากเป็นคู่บารมีประเภทว่าอะไรว่าตามกัน บนเส้นทางบุญจนเกิดมหาสมุทรแห่งบุญร่วมกันแล้ว ก็แทบไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรเมื่อมาอยู่ด้วยกัน แม้นิสัยบางส่วนจะแตกต่าง หรือแม้บาความคิดจะเห็นไม่ลงรอย ก็ยังรู้สึกเป็นพวกเดียวกันเสมอ ยังผลให้ไม่รำคาญเมื่อมีสิ่งใดขัดหูขัดตาหรือแม่ทำอะไรขัดใจกันบ้าง

บุญเก่าของคู่รักไม่ได้จัดสรรเฉพาะรูปร่างหน้าตาให้เข้ากันได้ แต่ยังเลือกเวลาเหมาะที่จะพบกันด้วย

พูดง่ายๆคือ บุญเก่าจะไม่รู้จักความช้าความเร็ว ไม่เอาใจช่วยให้สมหวังในเวลาอันสั้นหรือต้องรอยาว บุญเก่าจะรู้จักแค่กาลอันควรแก่การต่อบุญเท่านั้น

คู่แท้มีเวลาเหมาะสมที่จะพบกัน และเวลานั้นก็คือเวลาที่พบกันแล้วมีความพร้อมจะอยู่ร่วมกันตลอดไป ฉะนั้น คู่ที่เจอกันช้าก็ไม่ได้หมายความว่าทำบุญร่วมกันมาน้อยหรอก

เราเดินทางไกลกันเป็นอนันตชาติ มีโอกาสร่วมบุญร่วมบาปไว้กับใครต่อใครมากมาย และแรงบุญแรงบาปนั้นก็เหวี่ยงเราให้เข้าคู่กับคนโน้นทีคนนี้ที ชั่วครู่บ้าง ยาวนานบ้าง ไม่มีหรอก คู่แท้ชนิดประกบติดอยู่กับเรา ตามเราเป็นเงาไปจนชั่วกัปชั่วกัลป์

และในระหว่างแห่งการเกิดตายอันไร้ต้นไร้ปลายนี้ พวกเราต้องเงียบเหงากับการอยู่ตามลำพัง หรือต้องทรมานกับการจับคู่ผิดเสียยิ่งกว่าจับคู่ถูกไม่รู้เท่าไหร่ ตีเสียว่าจับคู่ร้อยครั้ง อาจมีที่ใช่คู่บุญกันจริงๆแค่ไม่ถึงสิบครั้งกระมัง คู่บุญดีๆของคุณอาจพลัดร่วงไปเสวยบาปในอบาย หรือเด้งดึ๋งขึ้นไปได้ดีมีสุขบนพรหมภูมิตลอดทั้งกัป

ต่อให้พบคู่แท้ คุณก็อยู่กับเขาหรือเธอไม่ได้ตลอดไปหรอก ต่างฝ่ายต่างเป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยวกันทั้งนั้น เลิกเดินทาง เลิกพบเพื่อพรากจากเสียได้นั่นแหละ จึงเรียกว่าเข้าถึงภาวะวิเศษสุดอย่างแท้จริง ซึ่งก็คือพระนิพพาน บรมสุขอันมีได้ด้วยการหลุดพ้นจากภาวะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย นั่นเอง

ทำตนเองให้ดีพอจะเจอ จะรักษา จะอยู่กับคู่บุญได้อย่างดี ทำให้เขามีสุขสมเป็นคู่บุญของเราหรือยัง?

ลองมีสมุดบันทึกสักเล่ม สังเกตข้อเสียที่เรามี ข้อไม่ดีที่คนอื่นทำแล้วเราไม่ชอบ จดๆไว้ แล้วตั้งใจว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

นี่แหละที่มาที่จะทำตัวให้เหมาะสมกับคู่บุญเรื่อยๆ ก็คู่บุญคือคู่ที่อยู่ด้วยแล้วต่างฝ่ายต่างมีความสุขมิใช่หรือ อันนี้ก็เป็นเรื่องกรรม เรื่องการสร้างเหตุที่ดีล้วนๆ