เมื่อลูกชายขอยืมตังพ่อ 200 และเรื่องนี้มันทำให้ผู้เป็นพ่อคิดได้

เมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งเสร็จจากทำงาน ถึงบ้านเกือบสามทุ่มเข้าไปแล้ว เขาเดินเข้าบ้าน ที่ดูเงียบเหงา เนื่องจาก ภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้ กับเขาให้หา เลี้ยงลูกตามลำพัง ดีว่าเจ้าหนูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้าง อาหารก็กิน อาหารปิ่นโต ที่ผูกประจำ หากินเองได้ ทำให้ ไม่เป็นภาระมากมายนัก เข้ามาในบ้าน เหงื่ออาบแก้มยังไม่ทันได้พัก ผู้เป็นพ่อ เห็นหน้าลูกชายวัยซน ที่รอรับเอ่ยปากทัก

" พ่อครับวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ "

" เหนื่อยสิ ลูกแล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ "

ผู้เป็นพ่อตอบเนือย ๆ พร้อมกับถามต่อด้วยความเคยชิน

" เสร็จหมดแล้วครับ คือ...ผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับ " ลูกชายตัวน้อยถามต่อ

''เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าวซักหน่อย แล้วคงจะเข้านอน วันนี้เหนื่อยเหลือเกินว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ " ผู้เป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า

" คือผมอยากรู้ว่า พ่อทำงานได้ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ "  ลูกชายถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

เค้าหันมามองหน้าลูกชาย พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แล้วผู้เป็นพ่อก็ตอบไปว่า... " วันละสี่ร้อย "

" งั้นผมขอยืมตังค์พ่อซักสองร้อยได้มั้ยครับ " ลูกชายตัวน้อยเอ่ยปากด้วยสายตาวิงวอน

" หา แกว่าไงนะ " ผู้เป็นพ่อขึ้นเสียงด้วยอารมณ์

ก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม " นี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทองหาได้ง่าย ๆ เหรอ กว่าพ่อจะได้เงิน สี่ร้อยบาท ต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกรอขอยืมเงิน พ่อง่าย ๆ แบบนี้นี่นะ แกลองไปคิดดูให้ดีสิว่าแกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้าง พ่อถึงจะต้องให้เงินสองร้อยนี่ให้แกยืม "

เด็กชายยืนนิ่งมองหน้าพ่อไม่มีเสียงหลุดออกจากปาก แต่น้ำตาไหลซึมลงอาบร่องแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องตัวเองอย่างซึมเซา หลังจากอาบน้ำเสร็จ แวะเข้าครัวหาข้าวปลากินเรียบร้อย เขาเดินไปที่ระเบียง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่ได้รับมาจากงานนอกบ้าน เริ่มผ่อนคลาย คิดไปถึงอดีตที่ผ่านและงานที่ทำมาทั้งวัน แล้วก็ย้อนกลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อยลูกเป็นเด็กดี ไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอเงิน เพิ่มนอกจากเงินค่าขนมที่เขาให้ประจำวันเท่านั้น แต่วันนี้ทำไม ถึงเอ่ยปากยืมเงิน เมื่อสักครู่เขาเหนื่อยเกินไป หรือเครียดเกินไปหรือป่าว ถึงได้ใช้อารมณ์กับลูกไปอย่างนั้น เมื่อได้คิด เขาก็เดินไปที่ห้องลูกชาย ไฟในห้องนอนดับแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปเอื้อมมือเปิดไฟในห้อง หนูน้อยนอนตะแคง หน้าตายังคงลืมจ้องมองมาที่ประตู แก้มที่แนบกับหมอนชุ่มด้วยน้ำตา พร้อมเสียงสะอื้นเบา ๆ อยู่คน เดียว เขาเดิน ไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผมลูกชายเบา ๆ พร้อมกับ เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือ จุกคอ

" พ่อขอโทษนะลูก เมื่อกี้พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์กับลูกมากไปหน่อย จริง ๆ ตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่า ลูกอยากยืมเงินพ่อไปทำไม ลูกอาจจะมี เหตุจำเป็นที่จะ ต้องใช้เงินก็ได้ เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบากไม่ได้ได้มา ง่าย ๆ แต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอ พ่ออาจจะให้ยืมก็ได้ เพราะว่าลูกน่ะสำคัญสำหรับพ่อ เหนือสิ่งอื่นใด และพ่อรักลูกจ๊ะ "

" ว่าแต่...ไหนลูกลองบอกพ่อสิว่า ลูกอยากยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร " ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณี เต็มเปี่ยมด้วยความรัก

ลูกชายตัวน้อย ส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ " พ่อครับ ตั้งแต่แม่ตายผมเห็นพ่อต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวัน จนไม่ได้พัก ไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วย กัน ผมเลยค่อย ๆ เก็บค่าขนมของผมไว้ ตลอดมา จนถึงตอนนี้ผมเก็บได้ 200 บาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อ ว่าพ่อทำงานได้ค่าจ้างวันล่ะ 400 ผม จึงอยากยืมพ่อเพิ่มอีก 200 ให้เป็น 400 เพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พักได้อยู่กับผม ซักวันนึง ครับ "

เงินทอง อาจจะจำ เป็น ต่อการดำรงชีวิต แต่ ‘ครอบครัว’ ยังคงต้องการ ความรัก ความอบอุ่น และ เวลาที่มีให้ แก่กัน

" อย่าห่วงงานจนลืม ครอบครัว และ คนที่คุณรัก ''