เตือนภัย ร้านอาหารทะเลแถวบางปู อ่างล้างหน้าห้องน้ำตกใส่เท้าลูกค้าจนกระดูกร้าว

สมาชิกเวบไซต์พันทิปได้แชร์เรื่องราว อุทาหรณ์เตือนภัย อุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา ไม่เว้นแม่แต่ ห้องน้ำในร้านอาหาร ที่เธอได้ไปทานอาหารทะเลแถวบางปู แล้วเกิดอุบัติเหตุ อ่างล้างหน้าตกใส่เท้าจนกระดูกร้าว โดยเธอเล่าเรื่องราวเหตุการณ์นี้ว่า...

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิพ ยืมไอดีเพื่อนมาโพสท์เรื่องนี้ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง อยากแบ่งปันและเตือนเพื่อนๆให้ระวังกันเวลาไปทานร้านอาหารค่ะ

จขกท.ได้ไปทานอาหารกับครอบครัวที่ร้านอาหารทะเลแถวบางปู สมุทรปราการ เป็นร้านที่มีชื่อมานานนะคะถ้าใครอยู่แถวบางปูน่าจะเคยได้ยิน เค้าดังเรื่องอาหารทะเลสด รสชาติดี และราคาไม่แพงค่ะ ขอเรียกชื่อเจ้าของร้าน ขอเรียกว่านาย ม. นะคะ ร้านนี้ครอบครัวเราเป็นลูกค้ามาหลายปีทานกันมาตั้งแต่เค้ามีร้านแรก แล้วพอเค้าย้ายร้านสองสามรอบเราก็ตามทานตลอดค่ะ จนกระทั่งรอบล่าสุดที่เค้าย้ายร้านมาอยู่ตรงข้างๆ เมืองโบราณ ซึ่งคิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายละค่ะ

เหตุเกิดเมื่อวันที่ 4 ธ.ค.ที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่ไปทานร้านนี้ที่ย้ายมาอยู่ที่ข้างเมืองโบราณ สภาพร้านดูเหมือนยังทำไม่เสร็จดี พื้นยกเหมือนเป็นเหล็กบาง ๆ ไม่ค่อยแข็งแรง เวลาเดินแล้วจะไม่เรียบดังก๊องแก๊งๆ อันนี้ก็ยังพอทนได้ค่ะ เดินระวังเอา นั่งทานซักพัก ลูกสาววัยสองขวบครึ่งอยากเข้าห้องน้ำค่ะ เลยพาไปเข้าห้องน้ำกันสองคน

ห้องน้ำก็เป็นเหมือนห้องน้ำที่ทำขึ้นมาง่าย ๆ อารมณ์เหมือนร้านตามต่างจังหวัดซึ่งไม่ได้ทำดีมาก ซึ่งเราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรค่ะเพราะอย่างที่บอกไปคือร้านเค้าเน้นอาหารอร่อย ที่ผ่านมาที่เค้าย้ายร้านมาสองสามรอบก็ร้านไม่ได้สภาพดีมาก แต่เราก็ติดตามเพราะชอบอาหารค่ะ พอลูกสาวเข้าห้องน้ำเสร็จ

ด้วยความที่ห้องน้ำมันเล็ก เราใส่แพมเพิสไม่ถนัด เลยอุ้มลูกออกจากห้องน้ำมาตรงอ่างล้างหน้าเพื่อจะใส่แพมเพิส แต่ก็อยู่กันสองคนก็ทุลักทุเลนิดนึงค่ะ เราอุ้มลูกหันออกจากตัวดึงแพมเพิสใส่ให้พอดีเอว จังหวะใส่เพิส ลูกสาวก็เอาเท้ายันกับขอบอ่างล้างหน้า จังหวะนี้อ่างล้างหน้าทั้งอ่างก็ตกลงพื้นแตกกระจายค่ะ

คือมันเกิดขึ้นเร็วมาก เราตกใจมากเพราะอุ้มลูกอยู่ และอ่างที่ลงพื้นมันตกใส่เท้าเรา ความรู้สึกคือเจ็บนิ้วโป้งเท้ามาก คิดว่าเลือดต้องออกแน่ๆ เลยเพราะเห็นเศษอ่างกระจาย แต่ยกเท้าขึ้นมาดูก็โชคดีไม่มีแผลแตก มีแต่ห้อเลือดตรงขอบเล็บ เราหันไปดูอ่างล้างมืออีกอันข้างๆ จึงเห็นว่าไอ้ตัวอ่างมันไม่ได้ยึดติดดี

อาจจะเพราะว่าเค้าทำห้องน้ำขึ้นมาสำหรับใช้ชั่วคราว (มาทราบจากพนักงานร้านที่หลังว่าเค้ากำลังจะย้ายไปอีกที่นึง เลยทำร้านนี้ชั่วคราว) จากนั้นเราก็ลากเท้าชาๆ ของตัวเองออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับลูกที่อุ้มอยู่ คิดในใจว่าโชคดีมากที่อุ้มลูกอยู่ เพราะปกติเวลาเข้าห้องน้ำจะให้ลูกเดินเอง แต่วันนี้ด้วยความรีบลืมเอารองเท้ามาห้องน้ำด้วย (ทิ้งไว้ที่โต๊ะอาหาร) ถ้าลูกยืนอยู่แล้วอีอ่างนี่มันตกลงมาคงโดนลูกเต็ม ๆ

พอเราเดินออกมาเจอพวกพนักงาน ทุกคนก็ทำหน้างงๆ มีแค่คนนึงที่เหมือนหัวหน้าหรือผู้จัดการที่มาดูว่าเราเป็นอะไรมั้ย แต่เนื่องจากมันไม่ได้มีแผลอะไรทุกคนเลยดูเฉย ๆ

พนักงานเสนอว่าจะเอายาหม่องมาทาให้มั้ย เราบอกว่าไม่ไหว เราปวดมาก ขอน้ำแข็งมาประคบได้มั้ย เค้าเอาน้ำแข็งห่อผ้ามาช่วยประคบให้ คนที่เป็นหัวหน้าก็ดูจะพูดจาโอเค สามีเดินออกมาตามเลยเห็นว่าเราขาเจ็บ พี่น้องเราเดินไปดูสภาพอ่างล้างหน้าในห้องน้ำก็ตกใจกันมาก (ด้วยความตกใจ ไม่มีใครถ่ายรูปไว้ เสียดายมาก ขาดหลักฐานสำคัญไป T_T ) บอกให้พนักงานร้านช่วยโทรถามเจ้าของหน่อย นาย ม. เนี่ยค่ะ เพราะเราก็รู้จักว่าเจ้าของร้านคือคนนี้ บางทีมาทานก็เจอค่ะ เจ้าของบอกทางโทรศัพท์มาว่าให้พนง.พาลูกค้าไปหาหมอ

แต่เราบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราไปหาเอง เค้าบอกโอเคไปหาเสร็จแล้วเอาใบเสร็จมาเบิกได้ ในใจเราก็คิดว่าก็ไปหาหมอให้สบายใจคงไม่ได้เป็นอะไรมาก หัวหน้า/ผจกร้านเขียนรับทราบว่าลูกค้ามีอุบัติเหตุ และจะให้เบิกค่ารักษาได้

ปรากฏว่ามาถึงโรงพยาบาลแถวศรีนครินทร์ พอดีรพ.นี้เรามีสิทธิประกันสังคม พยาบาลที่ฉุกเฉินถามว่าจะใช้สิทธิมั้ย เราก็บอกว่าใช้ เพราะใจคิดว่าคงไม่ได้เป็นอะไรมาก คือถ้าไม่ได้มีอะไรซีเรียสเราคงไม่กลับไปร้านเพื่อเบิกค่ารพ.หรอกค่ะ แต่พอหมอถามว่าอุบัติเหตุอะไร เราเล่าว่าอ่างล้างหน้าในห้องน้ำตกใส่ เค้าก็บอกว่าควร x-ray ดูนะ มันน่าจะแรง สรุปว่า x-ray ออกมาแล้วกระดูกหักค่ะ

(ปล. รูปนี้คือ x-ray รอบสองหลังจากผ่านมาหนึ่งอาทิตย์หมอให้ลอง x-ray อีกรอบ มันหายบวมแล้วเลยง้างนิ้วโป้งเพื่อดูด้านข้างได้ค่ะ)



จะเห็นว่ากระดูกแตกตรงช่วงตรงกับเล็บพอดี คือแตกแทยงเฉียง แต่โชคยังดีว่าไม่ได้ขาดเป็นสองท่อน จาก x-ray ด้านข้างจะเห็นว่ากระดูกด้านใต้เท้ายังติดกันอยู่ คือแตกแค่ครึ่งเดียว หมอบอกว่าโชคยังดี จะไม่ซีเรียสเท่าแตกเป็นสองชิ้น และเป็นเท้าซ้าย ยังขับรถได้ เย่! (มองโลกในแง่ดี) ขับๆ แล้วพอถึงที่หมายก็กะเผลกเอา ยังดีน่า

หาหมอที่รพ.แรกไม่แน่ใจว่าเพราะว่าเป็นประกันสังคมรึเปล่าค่ะ หมอดูรีบมาก และทำเฝือกให้แบบนี้

คือเป็นเผือกอลูมิเนียมชิ้นใหญ่มาก หมอสั่งว่าห้ามเดินหนึ่งเดือน ห้ามโดนน้ำ นัดเจออีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พอเราถามว่าหมอคะ เฝือกใหญ่ขนาดนี้จะใช้ชีวิตยังไง จะไปทำงานได้มั้ย คือมันเดินไม่ได้เพราะเฝือกเนี่ยมันใหญ่มาก ต้องเอารองเท้าแตะไซส์ยักษ์ของสามีมาใส่ถึงจะใส่เข้า หมอบอกว่าคุณก็คิดเอาเองถ้าเดินก็ไม่หาย แล้วก็เดินไปเลย คือเราจะถามต่อเค้าก้อไม่อยู่ให้ถาม เราออกมาจากรพ.นี้ด้วยความอึน .. เฮ้ยทำไงกะชีวิตดีน้อ

เลยไม่ไหวค่ะ ยอมไปหาอีกรพ.นึง ไม่ต้องใช้มันละประกันสังคม เข้ามาย่านสุขุมวิท รพ.ดีขึ้น การดูแลต่างกันฟ้ากะเหวค่ะ หมอแกะเฝือกให้ บอกว่าเฝือกงี้ไม่เวิร์ค เดินก็ยาก เกร็งด้วย หมอทำเฝือกอ่อนให้เป็น buddy ผูกนิ้วโป้งไว้กับนิ้วชี้ หมอบอกว่าใส่รองเท้าใหญ่กว่าเดิมเบอร์นึง เดินได้นะ แต่เดินให้น้อย และบอกว่าต้องทำความสะอาดทุกวันนะกันติดเชื้อ เฝือกอย่างง่าย หมอสอนพันเทปเองและใช้ผ้ากอซปิดแผลเอง แล้วนัดมา follow up หลังจากนั้นอาทิตย์นึง ก็เลยมีค่าใช้จ่ายจากการหาหมอสองรอบ เป็นยอดประมาณห้าพันกว่าบาทเพราะมีเอ็กเซรย์ด้วยทีนึง

เราก็ไม่ได้รีบกลับไปที่ร้านอาหารทันทีเนื่องจากมันไกลบ้าน และก็ไม่ว่าง และสัปดาห์แรกๆ ก็ยังเดินไม่ค่อยถนัดเลยไม่อยากไป จนเมื่อวันศุกร์ที่ 23 ธ.ค.ที่ผ่านมาว่าง ก็เลยแวะไปที่ร้าน เอาใบเสร็จค่ารักษาพยาบาลไปให้ค่ะ เจอพนักงานที่เป็นผจก.คนเดิม เปิดใบเสร็จ ใบรับรองแพทย์ และรูป x-ray กระดูกร้าวให้เค้าดู เค้าขอตัวไปโทรหาเจ้าของร้าน ซักพักเดินกลับมายื่นโทรศัพท์ให้เราคุยกับเจ้าของร้าน คือ นาย ม. นั่นหล่ะค่ะ

** บทสนทนาทางโทรศัพท์กับเจ้าของร้าน **
## ประเด็นแรก เจ้าของร้านถามว่า คุณมากับใคร มากับน้องชายหรือสามีป่าว เราบอกมาคนเดียวค่ะ เจ้าของร้านบอกน้องชายคุณน่ะ ที่เคยไปติดตั้ง (บริการที่น้องชายทำอุปกรณ์สำหรับร้านอาหาร ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะเพราะไม่อยากดึงน้องชายมาเกี่ยวข้อง) ให้ร้านเก่าผม มันมีปัญหานะ ผมติดต่อน้องคุณ

---- งง 1 เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับน้องชายและงานของเค้าป่าวคะ เจ้าของร้านแยกแยะนิดนึง เราเลยบอกเค้าว่าไม่ทราบค่ะ อันนั้นต้องไปคุยกันเอง ถ้าติดต่อไม่ได้เดี๋ยวเอาเบอร์ให้

## ประเด็นสอง เจ้าของร้านพูดต่อ เรื่องที่คุณโดนอ่างหล่นใส่น่ะ ผมก็ให้ลูกน้องผมเช็คกล้องแล้วนะ ผมเห็นว่าลูกสาวคุณน่ะเอาเท้าไปยันอ่าง ลูกคุณน่ะก็ไม่น่าจะไปทำแบบนั้น ก็ถือว่ามันเสียหายกันทั้งสองฝ่ายนะ เอาอย่างงี้ละกัน ใบเสร็จที่คุณให้มาน่ะ ผมช่วยซักครึ่งนึงละกัน

--- งง 2 ห้องน้ำมีกล้องด้วยเหรอ คือก็ไม่ได้สังเกตุ แต่ก็ไม่น่ามีมั้ย ด้วยสภาพร้านที่ทำแทบจะไม่เสร็จ เจ้าของร้านจะติดกล้องเหรอ อันนี้ไม่แน่ใจค่ะ แต่วันนั้นก็ไม่กล้าเดินเข้าไปดูในห้องน้ำเพราะมาคนเดียว ห้องน้ำอยู่หลังร้าน แอบเป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเองค่ะ

--- งง 3 ทำไมถึงบอกว่าเสียหายทั้งสองฝ่าย ทำไมถึงบอกว่าร้านช่วย? การทำสภาพร้านและสิ่งอำนวยความสะดวกให้อยู่ในสภาพปลอดภัยไม่ใช่ความรับผิดชอบของผู้ประกอบการร้านอาหารเหรอคะ

พอเราบอกทางร้านว่าเราไม่เห็นด้วยนะ ที่เค้าว่าเค้าเสียหาย และพูดว่านี่คือการช่วยเหลือ เพราะวันที่เกิดเหตุ ก็ยังยอมรับว่าร้านผิดและให้ลูกน้องเขียนยอมรับว่าจะรับผิดชอบค่ารักษา มันคือความรับผิดชอบมากกว่านะ และเรื่องความแข็งแรงของอ่างล้างหน้า เค้าควรทำให้อยู่ในสภาพแข็งแรงพอ มันไม่มีที่ไหนที่จะสภาพแบบยันแล้วตกแตกง่าย ๆ แบบนี้นะ คือยันนะ ไม่ได้ขึ้นไปยืนน่ะคะ ถ้าร้านคิดว่าอันนี้ลูกค้าผิดที่ทำของร้านเสียหาย เราคงต้องไปแจ้งหน่วยงานที่ดูแลเรื่องร้านอาหาร หรือสคบ.ที่ดูแลผู้บริโภคนะ

พอเราพูดแบบนี้ เจ้าของร้านเปลี่ยนแนวค่ะ มาแนวเรียกร้องความเห็นใจ บอกว่าช่วงนี้ผมดวงซวยมาก ๆ เลย ร้านก็ไม่มีคน ขายไม่ดี ตั้งแต่เช้ามายังไม่มีลูกค้าเลย นี่ผมก็ไม่กล้าเข้าร้าน ต้องมาวิ่งหางานทำ ลูกค้าคิดซะว่าเห็นใจร้านละกันนะ ช่วยหน่อย ผมมีแค่นี้ มีแค่พันห้า (เฮ้ย ไม่ถึงครึ่งของใบเสร็จนะนั่นน่ะ)

เราบอกว่าวันนั้นเรามากินที่ร้านที่วันเกิดเหตุน่ะ สองพันกว่าบาทเรายังจ่ายเลยนะ (พ่อเราบอกว่าให้เค้าไปเหอะเค้าน่าสงสาร คงขายไม่ดี ดูจากสภาพร้าน และยังคิดในแง่ดีว่าเท้าคงแค่บวม ไม่ได้คิดว่าจะกระดูกแตก) นาย ม.เจ้าของร้านบอกว่าอันนั้นไม่เกี่ยว ลูกค้าต้องจ่าย แต่เรื่องค่ารักษาเค้าไม่มี ถ้าลูกค้าไม่ยอม ก็ฟ้องผมเลยก็ได้ เดี๋ยวเดือนหน้าผมก็ย้ายร้านแล้ว

พูดวนไปมาเรื่องดวงซวย ไม่มีเงิน บลาบลาบลา ไอ้เราก็เกือบจะสงสาร แต่ยังแอบเคืองที่เปิดประเด็นตอนเริ่มคุยมาด้วยการพาลเรื่องอื่น และโยนให้เป็นความผิดลูกค้า พูดไปพูดมาบอกว่าถ้าฟ้องก็ฟ้องเลย ผมคงเลิกทำแล้วหล่ะ แล้วก็บอกว่าขอคุยกับลูกน้องผมหน่อย ลูกน้องเดินหายไปซักพักเอาเงินกลับมาให้ เรารับมาแบบงงๆ ขับรกลับบ้านแบบงงๆ คือเอาจริงๆ มาคนเดียวเป็นผู้หญิง ก็ไม่กล้าจะไปทะเลาะอะไรกับเค้าหรอก กลับมาถึงบ้านก็นึกได้ว่าเอ๊ะ เราควรจะแจ้งความหรืออะไรมั้ย เค้าก็พูดกะเราแย่มากเลย แต่ก็ยังไม่มีเวลากลับไปแถวนั้น ยังไม่ได้ทำอะไรต่อ

เลยอยากจะมาโพสท์เตือนเพื่อนๆ ที่ไปทานร้านอาหาร ถ้าทานร้านนั้นก็เดินกันดีๆ เข้าห้องน้ำก็ระวังนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นร้านคงไม่รับผิดชอบ แต่เราและครอบครัวคงไม่ไปแล้ว คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเลย เสียความรู้สึกมาก ๆ ค่ะ

ส่วนใครไปร้านอื่นๆ ที่อยู่ต่างจังหวัด สภาพบ้านๆ ที่ดูไม่ค่อยโอเคก็ระวังกันด้วยค่ะ เราเองก็ประมาทด้วย มัวแต่วุ่นกะลูกไม่ได้ดูให้ดี ๆ ก็ถือว่าฟาดเคราะห์ก่อนปีใหม่ไปค่ะ

** เพิ่มเติมนะคะ **
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ และขอโทษจริงๆ ที่ไม่ระมัดระวังพอค่ะ มีบางประเด็นที่อาจจะเขียนไว้ไม่เคลียร์อยากจะให้ข้อมูลเพิ่มเติมค่ะ

ท่าเปลี่ยนเพิส .. ไม่ได้ยืนนะคะ ถึงเด็กจะสองขวบตัวเล็ก ๆ ก็ไม่เคยให้ยืนอ่างที่ไหนค่ะเพราะมันจะลื่นตกได้ แต่ตัวเองก็ยอมรับว่ารีบไป คือให้ลูกหันออกชันเข่าข้างนึงรับน้ำหนัก เอาเพิสสวมขาสองข้าง และปกติจะกลับมาท่าอุ้มเพื่อดึงเพิสขึ้น เด็กสองขวบทรงตัวเก่งแล้ว พูดรู้เรื่องแล้วจะใส่ง่ายค่ะ น้ำหนักเด็กไม่ได้ลงกับอ่างนะคะ แต่อาจจะได้รับน้ำหนักจากการยัน แต่แรงเด็กสองขวบก็ไม่น่าจะทำให้อ่างหล่นลงมาถ้าแข็งแรง เพราะไม่ได้ลงน้ำหนัก

เรื่องเงิน .. คือถ้ามองว่าผิดคนละครึ่ง ร้านก็ให้มาไม่ถึงครึ่งค่ะ

เรื่องกับร้าน .. อันนี้เป็นการสนทนาของเรากับเจ้าของร้านเอง คงพิสูจน์กับทุกคนไม่ได้ว่าร้านพูดไม่ดีกับเรายังไงค่ะถึงเสียความรู้สึกจนไม่อยากจะไปอีก จริงๆจุดมุ่งหมายคืออยากให้คนอื่นระมัดระวังมากกว่าเราค่ะ ส่วนตัวเราเองคราวหน้าคงต้องระวังกว่านี้ ถ้าไม่มั่นใจกับห้องน้ำคงจะต้องไปเปลี่ยนเพิสบนรถแทนค่ะ